ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਆਖਾਂ
ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਖੁਦਾਈ
ਮੁਦਤ ਬਾਦ ਤੂੰ ਮੇਲ ਕਰਾਂਵੇੰ
ਝੱਟ ਪਾਂਵੇਂ ਜੁਦਾਈ .
ਪਲ ਪਲ ਹਿਜ੍ਰ ਦਾ ਰੋ ਰੋ ਕਟਾਂ
ਜਾਗ ਕੇ ਰਾਤ ਟਪਾਈ
ਤੂੰ ਸੁਤਾ
ਕਿੱਤੇ ਧੂਣੀ ਬਾਲੀ
ਕੀ ਸਮਝੇਂ ਪੀੜ ਪਰਾਈ.
ਤੂੰ ਆਖੇਂ ਸਬ ਤੇਰਾ ਤੇਰਾ
ਕੀ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ
ਦੂਰੋਂ ਦੂਰੋਂ ਦਰਸ ਕਰਾ ਕੇ
ਖੋ ਸਜਨ ਲਇਆ ਮੇਰਾ
ਮੈਂ ਨਹੀ ਤੇਰੇ ਪਾਉਂਦਾ ਤਰਲੇ
ਕਿਓਂ ਜਾਂਵਾਂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ
ਜਾ ਲਭ ਲੈ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਨਮਾਜ਼ੀ
ਜੋ ਤੇਰਾ ਬੂਹਾ ਜਾਏ ਖੜਕਾਈ
ਜੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤੂੰ ਰਬ ਅਖਵਾਣਾ
ਕੋਈ ਰਖੀੰ ਆਸ ਜਗਾਈ
ਬਿਰਹੋਂ ਦਾ ਹੈ ਝਖੜ ਝੁਲਦਾ
ਨਾ ਦੇਵੀਂ ਜੋਤ ਬੁਝਾਈ....[ਗੁਰ੍ਬ੍ਰਿੰਦਰ]
मुसाफिर रेल गाड्डी में मिलते हों जैसे ,
पल भर की उस मीठी मुलाक़ात पे लिखता हूँ .
हजारों अन -पूछे सवाल
ज़हन
में उठाय
दुबारा किस मोड़ पे तुझ से होगा मेरा मिलना ,
उन अनजाने चौराहों के तसवुरात पे लिखता हूँ .
हाथों में हाथ लिए हमसफ़र हों गुज़रें ,
नामुमकिन से दीखते इस ख्वाब पे लिखता हूँ .
वो छोटे से अरसे में जो 'मुरीद ' बना गई ,
उस मित्र प्यारे की सलाहियत पे लिखता हूँ ...(गुर्ब्रिंदर )
.
जहाँ मज़हब के नाम पे दुकाने हैं चलती ,,
मैं क़त्लो -गारत के कारोबार पे लिखता हूँ .
बगल मैं छुर्री जो छुप्पा के है रखता ,,
ऐसे हर ढोंगी शैतान पे लिखता हूँ .
जहाँ साधू और मोलवी सियासत हैं करते ,,
इक बेबस अवाम के हशारात पे लिखता हूँ .
जहाँ खून है सस्ता और पानी है महंगा ,,
गली गली में लगते उस बाज़ार पे लिखता हूँ .
जो मूँद कर आँखें हैं सब कुछ देखते ,,
मैं ऐसे लाचार अफ्सरात पे लिखता हूँ .
'मुरीद ' वो सच जो दुनिया यह सुन नही सकती ,,
किसी खंडहर की पिछली दीवार पे लिखता हूँ ...(गुर्ब्रिंदर )
वो मंदिर की घंटी की गूँज सुनते सुनते ,,
उस बहरे हो चुके ओमकार पे लिखता हूँ
जो दुनिया में रह कर कभी भी न पाया ,,
उस से जन्नत में मिलने के ख्याल पे लिखता हूँ .
सजदे नमाज़ों के जो कभी समझ न पाया ,,
कुरान में चुप बैठे पर्वदिगार पे लिखता हूँ .
जो अपनी ही रचना से न -वाकिफ हो गुज़रा ,,
उस बे -परवाह हो चुके फनकार पेय लिखता हूँ .
वक़्त के हाथों जो बढता न घटता ,,
इक उन्सुल्झी पहेली जैसे निरंकार पे लिखता हूँ .
जहाँ झोली फेल्लाये तू बैठा रहता ' मुरीद ',,
उस पत्थर से रजा के दरबार पे लिखता हूँ ...............[गुर्ब्रिंदर ]
मुकामिल जो होगी मेरे सपनो की
मानिंद ,
अनसुनी सी उस फ़रियाद पे लिखता
हूँ .
ये लोगों के जमघट में मिलना
तुझी से ,
इस बरपे हुए इतिफाक पे लिखता
हूँ .
इक अंधे को वो जो तू जलवे दिखा गई ,
मैं अनहोनी सी उस करामात पे
लिखता हूँ .
सांस सांस के साथ जो थी दिल में
उत्तारी ,
वो अनपढ़ी
हुई इक नमाज़ पे लिखता
हूँ .
जो प्यासा और कर गई वो थोड़ी
सी
बारिश ,
इस सेहरा पे बरसी बरसात पे लिखता
हूँ ....(गुर्ब्रिंदर )
LIKHTA HOON ........ DIL SE....
kabhi jazbaat pe likhta hoon,
kabhi haalat pe likhta hoon ,
jo pal pal mein guzarti hai iss dil pe 'mureed'
main unhi kahaniyon ko tafsilaat se likhta hoon.
ye aansoo jo behte hain jharno ki tarah ,
main inki ravangi ki raftaar pe likhta hoon
jo kehte thhey layeinge chaand taare zameen pe,
main unn wada farmoshon ki aukaat pe likhta hoon .
pal bhar main roothte aur maan jaate hain jo ,
main un bachon ki taqraar pe likhta hoon.
gummo se jo bhar geya hai jholi meri,
main uski di hui har saugaat pe likhta hoon .
yeh aag aur pani ka rishta hai kaisa ,,
main panapte hue uss dhuain ki parwaaz pe likhta hoon
wo kal tak jo jhulte te phool ban kar tehniyon par,
main bikhri hui pankhurriyon ke ehsaas pe likhta hoon ....[GURBRINDER]
LIKHTA HOON ... MEHBOOB PE....
mukamill jo hogi mere sapno ki
manind,
ansuni si uss fariyaad pe likhta
hoon.
ye logon ke jumghat mein milna
tujhi se,
iss barpey hue itifaaq pe likhta
hoon.
ik andhe ko wo jo tu jalwe dikha gai,
main anhoni si uss karamaat pe
likhta hoon.
saans saans ke saath jo thi dil mein
uttaari,
wo anpadhi hui ik namaaz pe likhta
hoon.
jo pyaasa aur kar gai wo thorri si
baarish,
iss sehra pe barsi barsaat pe likhta
hoon....(gurbrinder)
LIKHTA HOON .... KHUDA PE...
WO MANDIR KI GHANTI KI GOONJ SUNTEY SUNTEY,,
USS BEHREY HO CHUKEY OMKAAR PE LIKHTA HOON
JO DUNIYA MEIN REH KAR KABHI BHI NA PAAYA,,
USS SE JANNAT MEIN MILNE KE KHYAAL PE LIKHTA HOON.
SAJDE NAMAAZION KE JO KABHI SAMAJH NA PAAYA,,
QURAAN MEIN CHUP BAITHE PARVADIGAAR PE LIKHTA HOON .
JO APNI HI RACHNA SE NA-WAKIF HO GUZRA,,
USS BE-PARWAAH HO CHUKE FANKAAR PEY LIKHTA HOON.
WAQT KE HAATHON JO BARRTA NA GHAT-TA,,
IK UNSULJHI PAHELI JAISE NIRANKAAR PE LIKHTA HOON.
JAHAN JHOLI PHAELLAYE TU BAITHA REHTA ' MUREED',,
USS PATHAR SE RAJA KE DARBAAR PE LIKHTA HOON...............[GURBRINDER]
LIKHTA HOON .....SIYAASAT PE ....
Jahan mazhab ke naam pe dukaane hain chalti,,
main qatlo-gaarat ke karobar pe likhta hoon.
bagal main churri jo chuppa ke hai rakhta,,
aise har dhongi shaitaan pe likhta hoon.
jahan saadhu or molvi siyaasat hain karte,,
ik bebas awaam ke hasharaat pe likhta hoon.
jahan khoon hai sasta aur pani hai mehnga,,
gali gali mein lagte uss bazaar pe likhta hoon.
jo moond kar aankhein hain sab kuch dekhte,,
main aise laachaar afsaraat pe likhta hoon.
'mureed' wo sach jo duniya yeh sun nhi sakti,,
kisi khandhar ki pichli deewar pe likhta hoon...(gurbrinder)
LIKHTA HOON .. IK HASEEN MULAAQAT PE . ...
musafir rail gaaddi mein milte hon jaise,
pal bhar ki uss meethi mulaaqat pe likhta hoon.
hazaron an-poochey swaal zehan mein utthaey,
main apni adhuri maalumaat pe likhta hoon.
dubaara kis morr pe tujh se hoga mera milna,
un anjaane chaurahon ke tasavuraat pe likhta hoon.
hathon mein hath liye humsafar hon guzarein,
namumkin se dikhte is khwaab pe likhta hoon.
wo chote se arsey mein jo 'mureed' bana gai,
uss mitr pyaare ki salaahiyat pe likhta hoon...(gurbrinder)
ਮੁਰੀਦ ' ਅਜ ਮੁਰਾਦਾਂ ਕਰ ਕੇ ਤੁਰ ਚਲਿਆ ,
ਛਡ ਚਲਿਆ ਅਜ ਦਰ ਜੋ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਸੀ ਮਲਿਆ ,
ਨਮੋਸ਼ੀ ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਹ੍ਲਿਆ ,
ਨਰਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਅਜ ਓਹ ਫਿਰ ਮੁੜ ਚਲਿਆ ....
'ਮੁਰੀਦ ' ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਮੰਗਤੇ ਨੇ ,
ਮੁੰਹ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕੇ ਬੇਹਇਆ ਮੁਰਾਦਾਂ ਮੰਗਦੇ ਨੇ ,
ਤੂ ਚੁਪ ਚੁਪੀਤੇ ਅਜ ਦੁਆਂਵਾਂ ਕਰ ਚਲਿਆ
ਨਾ ਕੋਡੀ ਜਿੰਨਾ ਮੁੱਲ ਵੀ ਤੇਰੇ ਰਬ ਘਲਿਆ ........
'ਮੁਰੀਦ ' ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਦਰ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ,
ਕਟੋਰਾ ਅਨਿਆ ਦਾ ਓਹ ਚਟ ਕੇ ਸੁੱਤੇ ਨੇ ,
ਅਜ ਸੋਟਾ ਤੇਰਾ ਲੇਕੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵਗ੍ਹ ਚਲਿਆ ,
ਜਾ ਫੜ ਲੈ ਓਹ ਦਿਲ ਚੋਰ ਜੋ ਅਜ ਹੈ ਭਜ ਚਲਿਆ ....
.
ਮੁਰੀਦ ' ਤੂ ਮੰਗਣ ਆਇਆ ਪਰ ਸਬ ਕੁਛ ਦੇ ਚਲਿਆਂ,
ਇਹ ਕੇਹਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਤੂੰ ਸਬ ਕੁਛ ਵੇਚ ਚਲਿਆਂ ,
ਹੁਣ ਕੀ ਨਜ਼ਰਾਨਾ ਦੇਵੇਂਗਾ ਕਿੱਸੇ ਪੁਜਾਰੀ ਨੂ ,
ਅੱਜ ਗੂੰਗੇ ਰਬ ਦਾ ਵੇਹੜਾ ਤੂੰ ਸਾਰਾ ਭਰ ਚਲਿਆਂ....
'ਮੁਰੀਦ ' ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਪੱਤੇ ਨੇ ,
ਬਹਾਰਾਂ ਵੇਖਣ ਬਾਅਦ ਇਹ ਸਾਰੇ ਤੜਕੇ ਨੇ ,
ਤੂ ਪੁੰਗਰਨ ਤੋ ਪਹਲਾਂ ਹੀ ਮੁਰਝਾ ਚਲਿਆਂ ,
ਕੌਣ ਜੜਾਂ ਚ ਤੇਰੀਆਂ ਤੇਜ਼ਾਬ ਪਾ ਚਲਿਆ .....
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਪੈਂਡੇ ਨੇ ,
ਭਟਕੇ ਹੋਏ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰਾਹੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ,
ਕਿਸ ਚੁਰਾਹੇ ਵਿਚ ਅਜ ਤੂੰ ਹੈਂ ਆ ਖੜਿਆ
ਰਾਹ ਅਦਬ ਦਾ ਛਡ ਕੇ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਰਾਹ ਫੜਿਆ .....
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਬਕਰੇ ਨੇ ,,
ਲੋਕਾਂ ਰਿਨ ਰਿਨ ਖਾਦੇ ਇਹਨਾ ਦੇ ਡਕਰੇ ਨੇ ,,
ਤੂੰ ਖੂਨ ਕਲੇਜੇ ਦਾ ਕਿੰਨੂ ਪੀਆ ਚਲਿਆਂ
ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਗੂੰਗਾ ਰਬ ਅਜ ਰੱਜਾ ਚਲਿਆਂ ...
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋ ਚੰਗੀਆਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕੰਣੀਆਂ ਨੇ ,,
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਝੁਲ੍ਸਦੇਆਂ ਲਈ ਇਹ ਠੰਡ ਬੰਣੀਆਂ ਨੇ ,,
ਤੂ ਬੇਹਿਸਾਬੀ ਅਥਰੂ ਅੱਜ ਵਹਾ ਚਲਿਆ ,,
ਇਸ ਠੰਡੇ ਗੂੰਗੇ ਰਬ ਨੂ ਅੱਗ ਲਗਾ ਚਲਿਆ ....
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਕਾਇਦੇ ਨੇ ,,
ਲੋਕਾਂ ਪੜ ਪੜ ਲਏ ਇਹਨਾ ਤੋਂ ਫਾਇਦੇ ਨੇ ,,
ਤੂ ਸਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਅਜ ਸਬ ਭੁੱਲਾ ਚਲਿਆ ,,
ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਨਵਾਂ ਪਹਾੜਾ ਅੱਜ ਸੁਣਾ ਚਲਿਆ
.
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੀਆਂ ਤਾਂ ਇਹ ਟੱਲੀਆਂ ਨੇ ,
ਬੂਹਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਥਾਂਵਾਂ ਇਹਨਾ ਨੇ ਮਲੀਆਂ ਨੇ ..
ਆਉਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਦਰ ਤੇ ਇਹ ਖੜਕਾ ਬੈਠਾ ,,
ਡੂੰਗੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁਤਾ ਰਬ ਜਗਾ ਬੈਠਾ ...
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੀਆਂ ਤਾਂ ਇਹ ਹਟੀਆਂ ਨੇ ,,
ਲੋਕਾਂ ਬਿਹ ਇਹਨਾ ਚ ਕੀਤੀਆਂ ਖੱਟੀਆਂ ਨੇ ,,
ਤੂੰ ਵੀ 'ਤੇਰਾ ਤੇਰਾ ' ਕਹ ਕੇ ਸਬ ਲੂਟਾ ਚਲਿਆ ,
ਦਿਲ ਆਪਣੇ ਦਾ ਚੈਨ ਕਿੱਸੇ ਨੂੰ ਠਗਾ ਚਲਿਆ ...
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਖੋਤੇ ਨੇ ,
ਲਖਾਂ ਸਿਯਾਨੇ ਇਹਨਾ ਪੀਠਾਂ ਤੇ ਢੋ ਤੇ ਨੇ ,,
ਤੇ ਤੂੰ ਸ਼ੁਦਾਈਆਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਮਿੱਟਾ ਚਲਿਆ ,,
ਤੂੰ ਦਰਦਾਂ ਵਾਲੇ ਡੰਡੇ ਸੋਟੇ ਖਾ ਚਲਿਆ ...
'ਮੁਰੀਦ ' ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਮੁਲੇ ਨੇ ,,
ਦਰ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਇਹਨਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਖੁੱਲੇ ਨੇ ,,
ਤੇ ਤੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣਾ ਰਬ ਧਿਆ ਚਲਿਆ
ਅਜ ਕਿਹੜੇ ਪਾਂਡੇ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ ਤੇ ਲਤ ਘੁਮਾ ਚਲਿਆ .
ਮੁਰੀਦ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਛੇਣੇ ਨੇ ,,
ਲੋਕਾਂ ਵਜਾ ਵਜਾ ਇਹਨਾ ਨਾਲ ਝੂਟੇ ਲੈਣੇ ਨੇ ,,
ਤੂੰ ਧਾਹਾਂ ਮਾਰ ਭੈੜਾ ਵੈਣ ਪੁਆ ਚਲਿਆ ,,
ਅਜ ਪਥਰ ਵਰਗੇ ਰਬ ਦਾ ਦਿਲ ਹਿਲਾ ਚਲਿਆ ....[ਗੁਰ੍ਬ੍ਰਿੰਦਰ ]
